Poradnik wychowawczy - 11 porad dla rodziców

1. Naucz się odmawiać dziecku. Dziecko nie może mieć wszystkiego, czego się domaga. Niewłaściwe zachowania w sklepie podczas dokonywania zakupów to nic innego jak próba sił i wymuszanie. Nie można spełniać wszystkich zachcianek i życzeń dziecka nawet wtedy, gdy patrzy głęboko w oczy i błagalnym głosem prosi: kup mi. Dziecko musi spotykać się z odmową i doświadczać niewygody z powodu braku czegoś.
2. Bądź stanowczy. Dziecko nie lubi zmienności decyzji i braku konsekwencji. Nie wie, jak ma się zachować w sytuacji, gdy za to samo jest raz karane, a innym razem chwalone. Jednego dnia zostało ukarane za to, że nie sprzątnęło zabawek, a drugiego, gdy rodzic był w doskonałym nastroju, pozwolono mu ich nie sprzątnąć. Każde dziecko bez względu na wiek potrzebuje jasno sprecyzowanych wymagań, gdyż dzięki temu ma poczucie wewnętrznego spokoju i bezpieczeństwa.
3. Rozmawiaj w cztery oczy. Nikt nie lubi, dziecko także, gdy w obecności innych zwraca się mu uwagę. Rozmawiając z dzieckiem, zawsze należy patrzeć mu w oczy i w zrozumiały dla niego sposób wyrażać swoje niezadowolenie w związku np. ze złym zachowaniem.
4. "Walcz" ze złymi nawykami. Powtarzalność zachowań, np. staranne układanie ubrań na krzesełku przed pójściem do łazienki, sprzątanie zabawek, wpływa na kształtowanie się pożądanych nawyków. Dlatego nie należy bagatelizować złych nawyków, tylko zwalczać je, póki jeszcze jest to możliwe (nie są jeszcze utrwalone).
5. Pozwól dziecku na samodzielność. Już małe dziecko mówi: Ja sam… Pozwól dziecku na samodzielne wykonywanie różnych czynności: ubieranie i rozbieranie się, wkładanie naczyń do zmywarki, odstawianie naczyń na szafkę przy zlewozmywaku, itp. Nie można wszystkiego wykonywać za dziecko, ono podobnie jak dorośli musi mieć swoje obowiązki i je wypełniać. Jest to przecież jeden ze sposobów uczenia dzieci odpowiedzialności.
6. Musisz mieć czas dla dziecka. Zawsze należy znaleźć czas i wysłuchać tego, co dziecko ma nam do powiedzenia. Nawet gdy wielokrotnie pyta o to samo lub dopytuje: dlaczego? Codziennie należy wziąć malucha na kolana i zainteresować się dziecięcymi problemami lub przeżyciami. Rozmowa zbliża dziecko do dorosłego i budzi jego zaufanie. Gdy będzie starsze, nie zwróci się o radę, pomoc do kolegi, lecz poprosi o wyjaśnienie dorosłego, bo będzie pamiętało to, że nigdy nie zostało odtrącone. Należy też pamiętać o tym, że małemu dziecku trudno jest wyrazić swoje myśli, dlatego nie zawsze rozumiemy swoje dzieci i trudno nam się z nimi porozumieć.
7. Bądź konsekwentny. Dziecko musi wiedzieć, czego od niego oczekujesz, jakie stawiasz mu wymagania i granice oraz jakie będą skutki, gdy ich nie będzie przestrzegało. Jeżeli zakazy lub nakazy nie będą konsekwentnie przestrzegane przez dorosłego, dziecko straci poczucie bezpieczeństwa, a rodzic wiarygodność w oczach dziecka. Nie dawaj też obietnic tylko dla świętego spokoju oraz bez pokrycia. Wtedy dziecko czuje się zawiedzione, oszukane, a ty tracisz autorytet w jego oczach.
8. Zaufaj dziecku. Nie należy stale sprawdzać uczciwości dziecka, chyba że dorosły ma ku temu powody. Zdarza się, że strach przed konsekwencją "zmusza" dziecko do powiedzenia nieprawdy.
9. Nie zrzędź. Nie powtarzaj stale tego samego przy każdej nadarzającej sie okazji, bo dziecko przestanie cię słuchać. Będzie to samoobrona przed tobą i tym, co mówisz.
10. Nie bądź przewrażliwiony. Nie zwracaj uwagi na drobne dolegliwości dziecka. Narzekając, że boli paluszek, nóżka, maluch najczęściej chce wymusić twoje zainteresowanie i tym samym zwrócić na siebie uwagę.
11. Dbaj o odporność emocjonalną. Nie chroń dziecka przed konsekwencjami i nie stawaj zawsze w jego obronie. Jeżeli dziecko zrobi coś złego, nie tłumacz go, nie załatwiaj za niego sprawy. Ono samo musi się nauczyć ponoszenia odpowiedzialności za swoje zachowanie, czyny. Nawet wtedy, gdy są nieprzyjemne i bolesne. Mam nadzieję, że powyższe rady pomogą nauczycielkom w prowadzeniu rozmów z rodzicami lub w przygotowaniu krótkich pogadanek wygłaszanych na spotkaniach z rodzicami. Wskazówki te nie są skierowane tylko do rodziców, ale i do nauczycielek - szczególnie młodych, stawiających pierwsze kroki w tym zawodzie.

Autor: Ewa Zielińska Źródło: Czasopismo „Bliżej Przedszkola”